Ayşe Korkmaz'ın Öyküleri
Ayşe’yi ilk tanıdığımda şiirler yazıyordu.
Matematik öğretmeniydi, yoğun bir çalışma düzeni vardı ama o bu düzenin içine şiirleri de sığdırmasını biliyordu.
Onunla sohbet ettikçe, şiirlerini okudukça öyküye daha yakın durduğunu fark ettim. Konuşmasında, dizelerinde bir öykü tadı vardı. Bir de öyküyü denemesini söyledim ona. Denedi ve başardı.
Ayşe Uzun adıyla ilk öyküsü Çalı’da yayımlandı. Mart-Nisan 2001 50. sayı.
Hedera adlı öyküsü Ayşe Korkmaz adıyla 86.sayıda yayımlandı.
Sonra Damar’da çıktı öyküleri.
İlk kitabı yayımlıyor olmanın heyecanlarını, sabırsızlıklarını bilirim. Kimi zaman yanlışlar yapmadan iyi ve güzel şeylere ulaşılamayacağını da. Bu yüzden, ilk öykülerin, bu ilk denemelerin usta işi ürünler gibi algılanmaması gerekir.
Ayşe Korkmaz’ın gelecekte iyi öykücülerimizden biri olacağına inanıyorum. Son yıllarda öykücülüğümüzde bir kırılma, zayıflama var. Ayşe’nin bir boşluğu dolduracağına inanıyorum. İlgi alanı çok geniş Ayşe’nin. Bir evde yaşanabilecek küçük sorunlardan tutun, toplumumuzun kangreni Türk-Kürt çatışmasına kadar her şey giriyor ilgi alanına. Kimi kahramanları en umutsuz anlarında bile bir umudu saklıyor yüreklerinde.
Kimi öyküleri çarpıyor insanı. “Seni seviyorum” sözünün anlamından habersiz aile bireylerinin ölümcül bir anda sevgi gösterişleri, gerçek mi, ikiyüzlülük mü? Sorularını getiriyor insanın aklına. Toplum içinde çoğu davranışlarımız da böyle değil mi aslında?
Yoğun bir yalnızlık ve hüzün duygusu hâkim öykülerde. Öykülerin arasına yerleştirdiği şiirler de ayrı bir okuma tadı veriyor.
Bazı öykülerinde mesleğinin bıraktığı izler var. Okuyan, öykü, şiir yazan, sorgulayan, öğrenen ve öğretmeyi yaşam biçimi haline getiren bir öğretmen çıkıyor karşımıza. Her türlü yoksunluğa, çok sevdiği çocuklardan uzakta olma pahasına öğretmeyi seçen, öğrencilerini en başa koyan bir öğretmen.
Ailelerdeki ayrılıkların çocukları nasıl etkilediğini çarpıcı bir biçimde anlatıyor Ayşe. Kimi öykülerde aile içi sevgisizlikler, sorunlar güzel işlenmiş.
Gelecekte iyi bir öykücü olacak Ayşe. Ona bu ilk adımında, kolay gelsin diyorum.
Zeki Oğuz, Bir Düşe Bağlanmak, Önsöz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder